5/11/16

DEAD SNOW 2: RED VS DEAD (2014)


Είχα δει το πρώτο Dead snow πριν κάμποσα χρόνια και για να πω την αλήθεια ούτε που το θυμόμουν καλά-καλά πριν δω και το δεύτερο. Μου είχε μείνει μόνο ότι ήταν ένα αρκετά gory και συμπαθητικό ζομποφιλμάκι, αλλά μέχρι εκεί. Τίποτα το τρομέρο, καλό για φαν του είδους πάντως. Ευτυχώς το Dead snow 2 κάνει μια καλή σύνοψη της πρώτης ταινίας στην εισαγωγή (λογικό κιόλας, αφού συνέχιζει απο εκεί που τελειώνει το DS), όποτε μπορεί κάποιος να το παρακολουθήσει χωρίς να χρειάζεται να ανατρέξει εκεί.

Ο πρωταγωνιστής μας, ο Μάρτιν, είναι ο μόνος που έχει επιζήσει απο το μακελειό του προηγούμενου φιλμ και ενώ νομίζει πως έχει γλιτώσει με μοναδική απώλεια ένα κομένο χέρι (α ναι, και μια νεκρή φιλενάδα), διαπιστώνει στην πορεία ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Τα νάζο-ζόμπι ξύπνησαν αρχικά για να διεκδικήσουν πίσω τον θησαυρό τους που σφετερίστηκαν αυτός και οι φίλοι του, άλλα τώρα έχουν βάλει στο μάτι μια ολόκληρη πόλη της Νορβηγίας, το Τάβλικ. Αυτό γιατί στον διοικητή τους, ονόματι Χέρζογκ, είχε ανατεθεί αυτοπροσώπως απο τον ίδιο τον Χίτλερ να αφανίσει κάθε κάτοικο της πόλης, ύστερα απο ένα σχετικό σαμποτάζ που διαπράχθηκε εκεί εναντίον των ναζί στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και αν ξέρουμε κάτι για τους ναζί, εκτός απο το ότι ήταν μισανθρωπικά σκατά με πόδια, είναι πως είχαν πάντα υψηλό το αίσθημα της ευθύνης. Ο Μάρτιν λοιπόν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και επιχειρεί να αποτρέψει την διαφαινόμενη κατάληξη. Στην προσπάθεια αυτή τον βοηθάνε μια ομάδα τριών αμερικάνων geeks που ονομάζεται zombie squad, ένας ιδιόρυθμος υπάλληλος του πολέμικου μουσείου και στην πορεία και μια ομάδα σοβιετικών ζομπι που ήταν στρατιώτες κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Δυνατό σενάριο, έτσι; 

Πάμε στο ζουμί τώρα. Το έργο τα σπάει και δεν παίρνει ούτε αιχμαλώτους. Έχει βέβαια κάποια στοιχεία που μπορούν να θεωρηθούν κιτς και τραβηγμένα απο τα αυτιά (μπορεί να συμβεί ακόμα και σε ζομποταινία που είναι εξ ορισμού τραβηγμένη). Π.χ. τα νάζο-ζόμπι του πρώτου φιλμ προφανώς τώρα έχουν και μαγικές ικανότητες, αφού εκτός απο το να είναι απέθαντοι μπορούν να κάνουν μεταμοσχεύσεις μελών χωρίς κανένα απολύτως μέσο. Απλά τοποθετούν ένα κομένο χέρι εκεί που κάποιος έχει ελλειψή χεριού και αυτό "δένει". Επίσης ο Χέρζογκ έχει την ικανότητα να ανασταίνει τους πεθαμένους (ο πρωταγωνιστής αναφέρει χαρακτηριστικά, φανερώνοντας την χιουμοριστική/αυτοκριτική διάθεση του σκηνοθέτη Tόμυ Γούιρκολα, "το κάνουν και αυτό τώρα;") και να δημιουργεί μια στρατιά απο υποτακτικά ζόμπι στην υπηρεσία των ναζιστικών "ιδεωδών". Βρε τι μου θυμίζει...

Αν έχετε φτάσει στο σημείο εκείνη να κάνει μπάνιο και εσύ
να χέζεις, σας αξίζει ο θάνατος απο ένα ναζο-ζόμπι!

Πέρα απο αυτά, που έχουν και ένα cool παράγοντα πάνω τους αν το δεις απο άλλη οπτική γωνία, έχουμε ένα απίστευτα διασκεδαστικό έργο που συνδυάζει το gore και την κωμωδία μαεστρικά. Ο Γούιρκολα δεν χαρίζεται πουθενά. Παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι, άπαντες πεθαίνουν με τους πιο αιματηρούς και συχνά και με τους πιο αστείους τρόπους. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν υπέροχα τους ρόλους τους, κάνοντας έτσι όλους τους χαρακτήρες ενδιαφέροντες και αληθοφανείς. Βοηθάνε και οι καλογραμμένοι διάλογοι σίγουρα, αλλά παρ' όλα αυτά τέτοιο προσεγμένο καστ πολλές φορές δεν το βλέπεις ούτε σε υπερπαραγώγες. Το χιούμορ δίνει και παίρνει με κοινωνικά/πολιτικά σχόλια, αναφορές στην ποπ κουλτούρα (κυρίως στον πόλεμο των άστρων) και σε διάφορα στερεότυπα, ενώ παράλληλα η ταινία κλείνει το μάτι στον ίδιο της τον εαυτό ("This hasn't happened before, you created a new genre man"). Επιπλέον μας προσφέρει, έστω και για λίγα λεπτά, το πιο bad-ass ζόμπι στην ιστορία του κινηματογράφου, τον σοβιετικο διοικητή Σταβάριν. Ο μόνος που κατάφερε να δείχνει πιο τρομαχτικός και απειλητικός απο τον ανελέητο Χέρζογκ. Παράλληλα έχουμε και τη παρουσία του πιο φιλικού και βασανισμένου ζόμπι που είδαμε ποτέ. Ένα ζόμπι που θα έκανε ακόμα και το Νίκο Ξανθόπουλο να μοιάζει Γκαστόνε. Δείτε το φιλμ και θα καταλάβετε.

Σκηνοθετικά η ταινία είναι αξιοπρεπέστατη, με κάποιες εντυπωσιακές σκηνές που φανερώνουν την ύπαρξη ενός ικανοποιητικού μπατζετ. Δεν είναι και άριστο, αλλά ο Γουιρκόλα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί με αυτά που έχει. Επίσης υπάρχουν κάποια λογικά κενά στο στόρι που όμως δεν μας νοιάζουν καθόλου, μιας που συνολικά το φιλμ είναι μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Τόσο πολύ που θα το σύγκρινα ανετά με το Shaun of the dead ή το Braindead. Φυσικά εδώ δεν έχουμε ανίερα και αλλόκοσμα ζόμπι, αλλά ανελέητα ζόμπι σε αποστολή. Προσωπικά αν και μεγάλος φαν του πρώτου είδους, μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα εξίσου αυτή την εκδοχή των νεκροζώντανων.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια, άλλο ένα must-see για τους φαν του καλτ σινεμά...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 7,5/10