Ήταν καιρός να μπει και ένα animation φιλμ στον κατάλογο του blog. Και ενώ υπάρχουν πάρα πολλοί αξιόλογοι υποψήφιοι, επέλεξα ίσως ένα απο τα λιγότερο γνωστά του είδους, γιατί πολύ απλά εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ, αρχικά απο την αισθητική του και στη συνέχεια απο το περιεχόμενο του, που μου ήταν αδύνατο να το προσπεράσω.
Στα της υπόθεσης δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρο. Παρακολουθούμε ένα κορίτσι που έχει στην κατοχή του ένα μεγάλο αυγό και ζει κοντά σε μια εγκατελελειμμένη φαινομενικά πόλη. Όπως γίνεται αντιληπτό εξ αρχής, το αυγό είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ίδια και το φυλάει ως κόρη οφθαλμού, περιμένοντας να επωαστεί κάτι πολύ όμορφο απο αυτό.
Σε μια απο τις σύχνες, όπως φαίνεται, εξερευνήσεις της μικρής στην πόλη αυτή, συναντά ένα νέο άντρα, τον οποίο έχουμε ήδη δει λίγο νωρίτερα εμείς μπροστά απο ένα τεράστιο σφαιρικό σκάφος που ομοιάζει με μάτι και έχει στην επιφάνεια του χιλιάδες αγάλματα σε στάση προσευχής. Το κορίτσι αν και στην πρώτη του επαφή με το νέο φοβάται και τρέπεται σε πηγή, στη συνέχεια τον εμπιστεύεται και γίνονται συνοδοιπόροι. Η συνέχεια και η κατάληξη επί της οθόνης σας.Όπως ανέφερα, η ταινία είναι αρκετά ασαφής σαν ιστορία και αφήνει μεγάλο περιθώριο για ερμηνείες. Ωστόσο, υπάρχουν ξεκάθαρες βιβλικές νύξεις και αναφορές, χωρίς όμως να έχουμε κάποιο σκηνοθετικό κύρηγμα ή τόσο απροκάλυπτα εμφανείς αλληγορίες που να υποτιμούν την αντίληψη του θεατή και να ευτελίζουν το φιλμ. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή με το πρόσφατο απαράδεκτο Mother! του Αρονόφσκι. Ίσα ίσα, οι υπαινιγμοί και τα μηνύματα, αν και βρίσκονται σίγουρα εκεί, ποτέ δεν "φωνάζουν" και ποτέ δε σε ωθούν σε τελεσίδικα συμπεράσματα. Και αυτό είναι κάτι που εξυψώνει απίστευτα το Angel's Egg και σε προσκαλεί να το "επισκεφτείς" ξανά και ξανά, για να δεις τι καινούριο θα ανακαλύψεις αυτή τη φορά και αν μετά το πέρας της θέασης θα έχεις την ίδια άποψη με πριν.
Για όσους θέλουν μια ιδέα βέβαια για το τι περίπου μπορεί να διαπραγματεύεται η ταινία, θα αναφέρω τη δική μου αντίληψη σε μέσες άκρες, που ενισχύθηκε και εμπλουτίστηκε και απο τις απόψεις άλλων, μετά απο σχέτικο ψάξιμο που έκανα στο νετ. Έχουμε να κάνουμε πρωτίστως με μια σπουδή πάνω στο θέμα της τυφλής πίστης, πως η άρση αυτής σηματοδοτεί το τέλος της αθωότητας και την ψυχική ενηλικίωση. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως, αν και τίθενται αρκετά ερωτηματικά πάνω στο ζήτημα αυτό, η πίστη αυτή καθαυτή δεν απορρίπτεται συνολικά. Το φιλμ φαίνεται να καλεί τον θεατή να μην ταυτίζεται με μια δογματική ουτοπία, το κυνήγι της οποίας προκαλεί μόνο πόνο και καταστροφή, αλλά να βρει την ουσία μέσα απο την πίστη του και να τη μετασχηματίσει σε κάτι ζωντανό και αληθινά δημιουργικό. Πρέπει να σπάσει δηλαδή το κέλυφος και να δει τι πραγματικά βρίσκεται μέσα στο αυγό.Πέραν αυτού, υφίστανται και άλλα επι μέρους μηνύματα και πλείστοι όσοι συμβολισμοί, άλλα δεν θα μπω στη διαδικασία να τα αναφέρω όλα αυτά, γιατί είναι καλύτερο να τα ανακαλύψετε μόνοι σας. Υπάρχουν άλλωστε και διάφορες αναλύσεις που μπορείτε να καταφύγετε αν επιθυμείτε.
Όσον αφορά το οπτικοακουστικό κομάτι, το Angel's Egg είναι ένα αριστούργημα και αυτό είναι
αδιαπραγμάτευτο. Ο σκηνοθέτης Μαμόρου Όσιι (πιο γνωστός για το Ghost in
the cell) και ο εικονογράφος, ζωγράφος σκηνογράφος, γλύπτης, σχεδιαστής
κουστουμιών και συν-σεναριογράφος με τον Όσιι εν προκειμένω, Γιοσιτάκα
Αμάνο (δούλεψέ και στη σειρά video games Final Fantasy) παρέδωσαν ένα έργο τέχνης που θα στέκεται αγέρωχο εις το διηνεκές.Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι υπνωτιστική (υπάρχουν ελάχιστοι διάλογοι), με εννίοτε ονειρικές σεκάνς που σε απορροφούν εντελώς και σε μεταφέρουν σε έναν άλλο κόσμο, ενώ η art nouveau αισθητική της πόλης και ο γενικότερος σχεδιασμός και το animation αποτελούν λαμπρό παράδειγμα καλλιτεχνικής μαεστρίας. Σε όλα τα παραπάνω σημαντικότατο ρόλο παίζει και η ηχητική συμβολή του συνθέτη Γιοσιχίρο Κάνο που παρέδωσε ένα συγκλονιστικό soundtrack.
Προσωπικά δε μπορώ να βρω κανένα ψεγάδι στο συγκεκριμένο φιλμ, παρά μόνο τη μικρή του διάρκεια ίσως. Πιστεύω πως είχε ευρύ πεδίο να δώσει και άλλα πράγματα. Απο την άλλη, αν "άπλωνε" παραπάνω ίσως και να κατέληγε φλύαρο, μιας που όπως όλα δείχνουν, για ο,τι ήθελαν να παρουσιάσουν οι Όσιι και Αμάνο 71 λεπτά ήταν αρκετά. Συγκαταλέγεται πλέον στις αγαπημένες μου ταινίες και το συνιστώ χωρίς ενδοιασμό. Δεν είναι για όλους όμως. Beware...
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 10/10
